Laatste dagen Ilha de Boipeba

Woensdag 17 juli 2013:
Om half 10 gaan we met een vissersboot het water op. In de boot zit ons gezin, het Zwitserse gezin en nog twee Braziliaanse vissers die ons meenemen. We vissen met visdraad op een rol. Als aas gebruiken we garnalen. Joris geeft ons nieuwe garnalen aan die we nog wel moeten pellen voor ze als aas gebruikt kunnen worden. Op de eerste plek vangt onze buurman in de eerste 5 seconden al een visje. Vervolgens vangt een van de Brazilianen diverse visjes. Bij de anderen gaat het niet goed. Het aas wordt er afgegeten, maar geen vis aan de hengel. Dan gaan we naar een andere plek. Hier vangt Frank een vis en het andere gezin vangt ook enkele vissen. Dan gaan we naar de derde plek bij een eiland dat is gekocht door een rijke Italiaan die twee keer per jaar 3 weken naar zijn eiland komt. Daar vissen we ook nog staand in het water. Joris speelt in het water. Niet echt bevorderlijk voor de vangst. Het lukt hier niet nog iets te vangen. We laten ons weer terug naar de Pousada varen.
's Middags gaan we nog even zwemmen vlak voor de Pousada. Joris vindt het heerlijk om te zwemmen. Hij speelt voor speedboot: ik houd zijn hand vast en hij "vaart" met me rond. Al trappelend komt hij aardig goed vooruit. 
Aan het begin van de avond steken we het kampvuur aan het op strand dat de Pousada voor ons klaargelegd heeft. Als het vuur weg is en de kooltjes mooi gloeien leggen we stammen over het vuur en daar leggen we de vissen in bananenbladeren op. De Pousada heeft nog gezorgd voor bonen in saus en een rijstsalade. Ze hebben ook de vissen gemarineerd. Omdat de vissen zo klein waren zijn ze daar twee uur (!) mee bezig geweest. De visjes smaken heerlijk. Het was een gok om ze zo gaar te maken omdat de Pousada dat ook nooit doet en de buurvrouw en -man het alleen van zien hadden. De buurvrouw heeft namelijk een Braziliaanse moeder en ze hebben het in Brazilie bij haar familie gezien. Een bijzondere ervaring om je zelfgevangen vis zo op te eten.  
Het was laat voor we konden gaan eten, dus de kinderen zijn hartstikke moe. We brengen ze na het eten snel naar bed. Ze slapen meteen. Als we terugkomen op het strand zijn inmiddels de Braziliaanse gasten van de Pousada aangeschoven aan de opgeruimde tafel. Ook zit er nog een Argentijns stel bij. Ze hebben een flesje wijn opengetrokken. Als we er bij komen worden er meteen twee wijnglazen bijgehaald. De wijn vloeit rijkelijk. Binnen een mum van tijd zijn er 5 flessen wijn doorheen. Dan haalt de Braziliaan die voortdurend de flessen wijn haalt op zijn kamer, nog een fles sekt. Half bevroren in een wijnkoeler. Ook die gaat nog op. En daarna haalt hij nog een fles sekt. Die is grotendeels bevroren. Wij houden het inmiddels voor gezien.
De Braziliaan vindt trouwens dat we niet genoeg doordrinken. Drinken duiden ze hier aan door een drinkbeweging met de duim voor de mond te maken. 

Donderdag 18 juli 2013:
We zijn allemaal laat wakker en maar net op tijd voor het ontbijt. Daarom nemen we de kinderen mee in de pyjama. Het ontbijt is weer prima. Joris vindt de wentelteefjes heerlijk. Iedere dag is er verse ananas en ander fruit en zelfgebakken cake en nog veel meer. 
Het Zwitserse gezin komt afscheid nemen. Zij hebben nog een aantal weken vakantie voor de boeg en gaan weer verder.
Het is net als gisteren weer heerlijk weer op het eiland. Boibepa is een eiland dat door de Inferno-rivier gescheiden is van het vasteland. Het is alleen toegankelijk via de oceaan of de rivier. Er zijn vier dorpen op het eiland. De grootste plaats is Velha Boipeba met 1600 inwoners. Auto's zijn niet toegestaan op het eiland. Het toerisme is nog beperkt en daardoor zijn de meeste stranden veelal verlaten. Traditioneel verdienen de inwoners hun geld als visser. Tropisch fruit is het belangrijkste landbouwgewas van het eiland, zoals kokosnoot,mango, cashew en mangaba (een kleine inheemse vrucht die er erg mooi uitziet en lekker zoet smaakt. Wij vonden het wat weg hebben van lychees - ook qua structuur, maar dan lekkerder. 
Boipeba is opgericht door Jezuïeten in 1537en is een van de oudste plaatsen in Bahia gekoloniseerd door de Portugezen. 
Na het ontbijt doen we rustig aan en lopen rond de middag naar het strand Coeira. Onderweg zien we een recent aangespoelde schildpad die inmiddels ook ontdekt is door de gieren. Het is een behoorlijk grote schildpad. 
Het strand van Coeira is een bijna verlaten strand met een restaurantje. Daar eten we kreeft van de barbecue en drinken er kokosmelk rechtstreeks uit de kokosnoot bij. Als dat niet tropisch is?! De kinderen kijken eerst een beetje vies naar de kreeft en Joris vraagt of de kreeft echt wel dood is. Ze vinden het allebei lekker als ze het proeven. Het wordt geserveerd met rijst en bonen in saus, net als ieder traditioneel Braziliaans gerecht. Zou het de Brazilianen niet gaan vervelen om en tussen de middag en 's avonds rijst met bonen te eten? Ons in ieder geval wel. Daarom nemen we ook weleens pizza of pasta als dat er is.
Na de kreeft gaan we nog even zwemmen. De golven zijn best hoog, dus echt zwemmen lukt niet, maar wel bij papa of mama op de arm in het water in het water staan. Het maakt Joris niets uit hoe hoog de golven zijn: Hoe hoger, hoe harder hij lacht. "Zwemmen is leuk." Marijn vindt het wel wat eng.
We lopen terug naar onze Pousada. Onderweg zoeken we nog mooie schelpen. We eten  een fruitsalade met ijs op het strand van Velha Boipeba en dan gaan we douchen. Na het douchen bellen opa Louis en oma Ineke via facetime. Dat is leuk. Daarna gaan we eten in het centrum en weer naar huis. Het is alweer hartstikke laat voor de kinderen. Als we thuiskomen zit er een gekko in het huisje. Joris zegt meteen: "He, een huisdier." Op de badkamer zit een soort duizendpoot en dan zegt Joris: "Nog een huisdier." Marijn is minder enthousiast.