Parque Nacional da Chapada Diamantina

Zondag 7 juli 2013:
Afgelopen nacht heeft het hard geregend, maar als we wakker worden is het heerlijk weer en schijnt de zon. Een mooie dag voor een dagtrip naar het Parque Nacional da Chapada Diamantina.
Het park is in 1985 opengesteld voor publiek en beslaat meer dan 38.000 km2, groter dan het Nederlands landoppervlak. De tochten worden grotendeels vanuit Lencois aangeboden. Het spectaculaire landschap omvat moerassige valleien, kale bergpieken en dichtbegroeide bossen, hier en daar onderbroken door mooie watervallen, rivieren en beken. Tochten worden met name vanuit Lençóis georganiseerd door diverse gidsen/toeristenbureautjes. Er zijn maar enkele plekken in het park die zonder gids bezocht kunnen worden.
Om 9 uur worden we door de gids bij ons huisje opgehaald. Hij geeft aan dat 's nachts vaak regent, maar het overdag dan weer mooi weer is. De gids is geboren en getogen in Lencois. We rijden naar Marimbus, ook wel 'Chapada's Pantanal' genoemd. We doen hier een kanotocht van twee uur. Erg mooie natuur. De kinderen vinden het erg leuk om in een kano te gaan. Net voor ons gaat een groep van 40 scholieren het water op. Daarom wachten we een tijdje voor we gaan varen. De gids geeft aan dat we door de grote groep voor ons minder vogels zien dan normaal. We hoeven zelf niet te roeien. Dat wordt voor ons gedaan. We meren aan op een klein zandstrandje. Van daaruit waden we door het water naar de overkant met onze schoenen en broek in de hand. De kinderen gaan op de schouders van papa en de gids mee naar de overkant. Aan de overkant lopen we een stuk door de jungle met enorm veel muggen. Zoveel hebben we er nog nooit bij elkaar gezien. Smeren/spuiten met Deet helpt maar een beetje. Vooral ik wordt lekgestoken. We komen aan bij een huis waar we onze lunch hebben. Een hele ervaring: er staat een enorm gasfornuis op hout gestookt met daarop allemaal pannen met eten. We moeten zelf opscheppen. We proberen vanalles uit. Het meeste smaakt prima. Er zit ook gefrituurde maniok bij en maniok in een saus. Na afloop brengen ze nog een soort snoepjes gemaakt van met name suiker. De kinderen vinden dat heerlijk. Na het eten gaan we zwemmen bij een waterval. Behoorlijk koud water, maar de kinderen vinden het hartstikke leuk. Ze klimmen samen met papa op de rotsen van de waterval. Het water ziet er uit als thee. Dat komt door de grond. Het is een mooie plek met een wit zandstrandje.
We gaan op tijd weer weg bij de waterval om eerder in de kano te zitten dan de grote groep scholieren. We lopen weer terug naar de kano. Omdat we nat zijn hebben we nog meer last van de muggen. Snel doen Joris en ik lange mouwen aan, maar bij mij is het al te laat. Mijn armen zitten helemaal vol. We waden weer terug door het water en varen weer twee uur terug. We zien nu inderdaad meer vogels. De hele dag is zo vermoeiend geweest dat Joris in de boot in slaap valt. Het was een mooie trip met een heel aardige gids. De kinderen zitten voortdurend met hem te dollen. 
Als we thuis komen bellen we eerst schoonzus Monique op om haar te feliciteren met haar verjaardag omdat ze nu nog net niet slaapt: bellen we een dag (of eigenlijk 1,5 uur te vroeg op)!!! Daarna lopen we naar het centrum om te eten. We eten burrito's bij een restaurant vlak bij een waterval.

Maandag 8 juli 2013:
Vandaag is het meer bewolkt. We bellen onze schoonzus opnieuw, want nu is ze echt jarig! Om 9 uur haalt een andere gids ons op. Een erg aardige kerel die goed Engels spreekt. Hij heeft zijn onderzoeksbaan op de universiteit in Sao Paulo in 2010 opgezegd om gids te worden in dit gebied.
Als eerste rijden we naar de rivier Mucugezinho toe. Met wat klimwerk kom je langs diverse natuurlijke zwembaden. Na 1 km lopen/klimmen komen we bij de Poco do Diabo-waterval. Hier nemen we een duik in het koude water, uitkijkend op de waterval. Ook dat doen de kinderen weer gewoon. Daarna lopen we weer de kilometer terug naar de auto.
We rijden naar onze volgende bestemming. In de auto valt Joris al direct in slaap. We bezoeken Gruta da lapa doce. Het is de op twee na grootste grot in Brazilie. Van de grot is 17 km in kaart gebracht en 850 meter kan door toeristen bekeken worden. Er zijn enorm veel stalactieten en stalagmieten te zien. Ook echt heel grote. Een stalagmiet lijkt op een monster. De gids houdt er zijn lamp onder en beweegt met de lamp en maakt geluiden. Op de muur zien we een schaduw van een monster. Een andere stalagmiet lijkt op een leeuw. Om buurten mogen de kinderen op een steen voor de stalagmiet gaan staan met hun armen vooruit. De gids schijnt weer met de lamp en dan lijkt het net of Marijn/Joris op de leeuw rijdt. Op een gegeven moment moeten we allemaal onze lamp uitdoen en de stilte en het donker ervaren. De kinderen vinden het een beetje eng. Als we uit de grot komen moeten we weer een stuk omhoog klauteren. Het is een indrukwekkende grot. Vlakbij de grot hebben we onze lunch: zelf-service warm eten. We eten voor het eerst cactus: best lekker. 
Daarna rijden we naar onze laatste bestemming. Het is een vermoeiende dag, want Frank valt onderweg in slaap. We rijden naar Morro do Pai Inacio. Een 1120 meter hoge berg. We beklimmen de berg. Dat valt soms niet mee, maar de kinderen klimmen stug door en noemen zichzelf berggeiten. Marijn gaat het klimmen echt goed af. Als we boven aankomen hebben we een geweldig uitzicht over de omgeving met de andere bergen. Jammer voor de foto's dat het bewolkt is. Er zijn nog meer mensen op de top. Hun gids vertelt een verhaal over het ontstaan van de naam van de berg en springt dan ineens van de berg af. Hij springt op een uitstekende rots in de berg een stukje lager waardoor hij uit het zicht verdwenen is. Hartstikke eng. Het lijkt echt of hij van de berg afspringt. Degene naar wie de berg vernoemd zou zijn, zou dat ook op deze manier gedaan hebben om zijn achtervolgers te ontvluchten die dachten dat hij van de berg af was gesprongen en dood was. Na een tijd van het uitzicht genoten te hebben, gaan we weer naar beneden. Het was een geweldige dag. Wat een ontzettend mooi gebied is het hier. We zijn blij dat we voor de natuur hebben gekozen.
De gids brengt ons naar het centrum. Daar zien we onze gids van gisteren die aanbiedt om ons morgenvroeg naar het busstation te brengen. Dat aanbod slaan we niet af. We eten een kleine tapioca-pannenkoek en gaan dan naar huis.