Nog meer Ilha de Boipeba

Maandag 15 juli 2013:
We slapen lekker uit en nemen de kinderen in pyama mee naar het ontbijt om nog op tijd te zijn. Het is vandaag bewolkt en het waait. Een mooie dag om lekker niks te doen dus. We blijven bij ons huisje. We lunchen even op het strand en dan kruipen Frank, Marijn en Joris in bed. Marijn krijgt de slaap toch niet gevat en komt buiten bij me zitten knutselen. Ik werk ondertussen het reisblog bij. 
Aan het einde van de middag komt de buurman van het huisje naast ons vragen of we zin hebben om morgen mee te gaan in een vissersboot door de mangrovebossen en daar te gaan vissen. Dat lijkt ons wel wat. 
's Avonds eten we lekkere gebakken vis in een restaurantje dat de buurman aanraadt en kopen we op de terugweg alvast de tickets voor de snelle boot terug naar Valenca.
De buurman komt ons nog zeggen dat het vissen morgen niet lukt, maar dat we dat overmorgen gaan doen.
Om half 2 's nachts loop ik nog even het water in omdat ik gek wordt van de kriebel aan mijn benen. Het helpt voor eventjes. Frank heeft eigenlijk al geen last meer van de vlooienbeten.

Dinsdag 16 juli 2013:
Als we wakker worden is het heerlijk weer en een strak blauwe lucht! Dat is het weer dat je wilt hebben op zo'n eiland. Iedereen voelt zich weer fit. Al zijn Marijn en Joris en Frank nog steeds verkouden. 
We gaan met de kano's van de Pousada een stukje roeien. Marijn wil eigenlijk niet, want hij vindt het eng, maar gaat uiteindelijk toch mee in de boot. We roeien een keer op en neer en de tweede keer roeien we naar het eilandje aan de overkant van het water. Daar leggen we aan en kijken naar de krabbetjes en zitten lekker warm in het ondiepe water. Frank roeit terug naar de Pousada om het emmertje van de kinderen te halen, het fototoestel en koekjes. Als Frank terug is eten we koekjes en zwemmen nog wat. De kinderen zoeken nog wat schelpen en spelen met het zand. Dan roeien we weer terug naar de Pousada aan de overkant en lunchen op het strand. Overal, dus ook hier, stikt het van de zwerfhonden die bij je komen schooien om eten. Marijn en Joris weten hoe ze ze in het Portugees moeten wegjagen: "Vai". Niet dat het heel veel helpt,   want de honden laten zich niet snel wegjagen of komen snel weer terug. Er loopt voortdurend een poedel o.i.d. om onze tafel met waarschijnlijk vlooien, te zien aan zijn gedrag. De poedel heeft inmiddels rastahaar. Argh. 
Na de lunch pakken we onze badhanddoeken en gaan nog even naar het strand terug. Daar voetballen de kinderen met Frank en maken ze tekeningen in het zand. We maken nog mooie foto's van de zonsondergang. Ook Marijn wil nog snel zijn camera voor een paar laatste foto's van de laatste zon van deze dag. En dan is het alweer tijd om te douchen en te gaan eten. We eten maar weer in hetzelfde restaurant als gisteren. De keuze is hier erg beperkt in het kleine dorpje.
Het was vandaag een lekkere vakantiedag met heerlijk weer..